مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب دوباره عشق را تحـکـیـم کردند با دست حق نقـشی دگر تـرسیـم کردند یک دسته گل دادند بر زهرا و حـیـدر از فاطمه وز مرتـضی تـکـریـم کردند دُردانـه های آفـریـنـش شــوق خـود را با فـرشیـان و عـرشیـان تـقـسیـم کردند این است آن انسان که در عـرش الهی خـیـل مـلائـک پیش او تعـظـیـم کردند می خواستم پرسم که میلاد چه نوری است کامشب به آل مصطفی تـقـدیـم کـردند دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است آن شب ملائک ز آسمان ها نـور دیدند از آسـمـان ها تـا مـدیـنـه پـر کـشـیـدنـد سـجـادۀ شـکـر و دعـا را پـهـن کـردند وقـتـی طـنـیـنِ بال فـطـرس را شنـیدند با عرض تـبریک و درود حق تـعـالی در مـحـضـر پـیـغـمـبـر اکـرم رسیـدند اذن ورود خــانــۀ حــیــدر گـرفــتــنــد در دست زهرا گوشوار عـرش دیـدنـد وارسـتـگـان عـشـق در مـیـلاد آن گـل وقتی که از جام وصالش می چـشیـدند دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است تـنـهـا نه مه مـحـو نـگـاه روشنـش بود خورشید هم یک خوشه چین از خرمنش بود آفـاق پُـر شـد از شـمــیـم لالـه، آن گـاه هستی بهشت عـشق از عطر تنـش بود این بـاغـبـان عـشـق و ایثار و شهـادت یک بـوستان لالـه به روی دامنـش بود بر صد هزاران تاج گل هم برتری داشت دستی که هم چون طوق گل برگردنش بود وقـتـی که همراه نـسـیـم صبـحـگـاهـی روح الامین غرق نوازش کردنش بود دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است امشب خدا در عرش او را میهمان کرد از او پـذیـرائـی مـیـان آســمــان کــرد او را نـشـانِ شـب نـشـیـنـان فـلـک داد خاصان درگه را دوبـاره شـادمان کرد در مصحف نورانی خود تا به محـشر نـام هـمـیـشه سبـز او را جـاودان کـرد گل های دیگر گر به رنگ یاس بودند در لاله زار عشق او را ارغـوان کرد بـا خــلــقــت نــور حــسـیـن آل طـاهـا امشب که عشق و معرفت را ترجمان کرد دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است امشب شب اعجاز صورت آفرین است فصل شکـوفـائـی ایمان و یـقـیـن است ای دل شب نـورست وین نـور هـدایت بر رهـروان حـق امـام راسـتـیـن است با این همه قدر و جلال او عجب نیست گهواره جنبانش اگر روح الامین است منزلگه و قدر و مقـامش آسـمانی ست یک چند روزی گر چه مهمان زمین است امـشب که از نـور ولایـت روشـنـم من امشب که با یادش دلم خلوت نشین است دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است ای تـشـنگـان عشق؛ او آب حیات است سـر مـنـشـأ خـیـر تـمام کـائـنـات است گر در مـسـیـر نـهـی از منکـر قدم زد احیاگر امر به معروف و زکـات است تـسنـیـم و زمـزم تشنـۀ لعـل لب اوست کی تشنۀ یک جرعه از آب فرات است می گفت پیغمبر «وفائی» کاین حسینـش نور هدایت هست و کشتی نجات است گر چه شب میـلاد او گـفـتم ز مدحـش گر چه ز قدر و جاه او ادراک مات است دیدم جهان پُر از فروغ زیب و زین است هستی پُر از عطر دل انگیز حـسین است |